Po kolędzie

Siedziałem w marynarce ze splecionymi na piersiach rękami i patrzyłem na stół spode łba.

- Jak zaraz nie przyjdzie to wychodzę. – zawołałem do baby, krzątającej się 

w kuchni.

Wreszcie przyszedł. Wszedł do pokoju. Dech mi zaparło. Ale ma drogie perfumy.

- Niech Bóg pobłogosławi ten dom... – zaczął miłą formułkę, ale ja nie dam się oszukać. U Szumskiego pewnie ględził to samo. W końcu usiedliśmy.

- Jak tam się wam wiedzie, moi drodzy? – spytał po tym jak schował kopertę. Baba wskazała mu gdzie leży, bo biały obrus się z nią zlewał i, nie daj Boże, by nie wziął.

- U nas dobrze, a u sąsiada? – spytałem uprzejmie.

- Oj...może by ksiądz zjadł barszczu z jajkiem? – odezwała się baba siedząca obok mnie pierwszy i ostatni raz w tym roku wzorowo.

- Oj z chęcią, moja droga, ale muszę jeszcze odwiedzić innych. – oznajmił kormoran.

- To jeszcze ksiądz u niego nie był? Zawsze najpierw do niego. – powiedziałem 

z wyrzutem.

- Oj – chciała oczywiście przerwać baba. Księżulo tylko pokręcił głową.

- Nie wpuścił księdza, co? – spytałem triumfalnie.

- Szczęść Boże. Pokój temu domowi. – pożegnał się ksiądz i wylazł. Baba odprowadziła go do drzwi i wróciła cała czerwona. Całował się z nią czy co? Ja siedziałem w marynarce ze splecionymi na piersiach rękami i patrzyłem na babę spode łba.

- I co? Jesteś z siebie zadowolona?